USA 2013

Het wordt vandaag weer een lange dag. We mochten eerst ontbijten met zeezicht van een heerlijk ontbijtbuffet. Omdat Hawaii veel invloeden van bv Japan heeft serveren ze hier bij het ontbijt dus ook misosoep dat heb ik ook geprobeerd en gek genoeg smaakte dat nog prima ook als ontbijt. Dus at ik soep, salade en vers fruit. Vers brood moet je hier niet verwachten want veel verder dan een geroosterde bagel/casinobrood komen ze over het algemeen niet. Wel allerlei gebak maar ook van de luau van gisterenavond het varkensvlees, scrambled egg enz. Prima gegeten en dat is best fijn als start van je dag.

Omdat we toch graag willen weten hoe dat nou met die lava tours zit lopen we voor we vertrekken even langs de congierge desk. Dat heb je in elk hotel en deze mensen kunnen je overal bij helpen om dingen te boeken enz. Ook willen we morgen graag ergens snorkelen en wil ik heel graag schildpadden zien. De mevrouw van de congierge desk raadt ons een helicopter vlucht aan van Paradise Tours en omdat de kans om echte stromende lava te zien vanaf een boot minimaal is lijkt ons dat ook de beste optie om te doen. Ze gaat eens rondbellen en er is een doors-off tour die ons qua prijs redelijk lijkt voor wat je er voor krijgt. Daar is nog één plek vrij. Omdat het de laatste plek is kan Midas mee voor de prijs van een doors-on tour. Het betekent dus dat de deuren eruit gaan en je de hitte van de lava ook kan voelen als je boven de flow hangt! Ze vliegen ook over de krater en over een waterval. Leuk dus! Alleen Midas zal gaan omdat het nogal prijzig is en ik liever andere dingen doe.

Daarna gooien we de spullen in de auto en op naar het Volcanoes National Park. Dat is vanaf Kona nog een flink eind rijden en dus gaat er drinken en warme kleding maar ook zwemkleding mee. We hebben namelijk nog een waardevolle tip gehad. We hoeven helemaal niet op een boot om schildpadden te zien. Bij het Punalu'u Black Sand Beach Park kunnen we de zee schildpadden en hun nestelplaats gewoon zien. Dat wordt ook onze eerste stop.

Er is inderdaad een zwart strand heel gaaf en een heleboel rotspartijen. Ik denk waar moeten we die dingen dan vinden maar zit op een rots een man zeer intensief het water in turen. Daar moet ik dan ook maar even gaan kijken en ja hoor daar zwemt een zee schildpad, van dichtbij wat is dat dier groot! Op Maui hadden we dingen geleerd over deze dieren en Midas roept meteen dat het een vrouwtje is haha dus toch nog wat opgestoken! Het dier is totaal niet onder de indruk van alle mensen en graast lekker rustig verder al drijvende op de golven die haar ook tegen de rotsen aanduwt. Je zou zeggen dat dat haar schild zou beschadigen maar blijkbaar is dat zo hard dat ze er geen schade van oploopt. Ik kijk een poosje en maak wat foto's. De drang om het dier aan te raken is erg groot maar ik doe het niet. Het is een beschermde diersoort en overal staat ook dat je ze niet mag verstoren in hun doen en laten.

Het Big Island van Hawaii bestaat uit vijf vulkanen. Twee daarvan vallen (gedeeltelijk) binnen het nationale natuurpark. Mauna Loa is 's werelds meest massieve vulkaan. Hij wordt geschat op 75.000 m3 inhoud, het hoogste punt ligt op 4169 meter boven zeeniveau. De overige 6000 meter liggen dus onder water! Kilauea is 's werelds meest actieve vulkaan. Op de top van deze vulkaan is de bodem een eind naar beneden gezakt doordat de wegvloeiende lava een holle ruimte achterlaat. Deze verlaagde bodem wordt caldera genoemd. Er zijn meerdere kraters op Kilauea, de meest kenmerkende is de Halema'uma'u Crater waar voordurend dikke rookpluimen uit opstijgen.

De ingang van het park komt direct uit op de Crater Rim Drive, de rondweg om de Kilauea Caldera. Helaas is een groot deel van de rondweg sinds 2008 afgesloten omdat door een relatief kleine explosie in de Halema'uma'u een verhoogde concentratie zwaveldioxide vrijkomt. We bezoeken eerst even het visitor center om een beeld te krijgen van het park en om even te vragen of onze geplande route haalbaar is. Daarna komen we uit bij de Steam Vents waar op verschillende plaatsen uit de grond stoom omhoog komt. Een groot deel van het landschap is in dikke mist gehuld. Een bijzonder gezicht wel.

Dan draaien we weer om want het was de bedoeling om de Chain of Craters Road af te dalen, helemaal tot aan de zuidkust. Onderweg zijn er vele stops o.a. langs verschillende andere kraters. De lava stroomt voor het overgrote deel niet over de oppervakte maar onder de grond door zogenaamde lava tubes. Een oude lava tube waar je nu doorheen kunt lopen is de Thurston Lava Tube. Om bij de ingang te komen is een wandelpad aangelegd door het tropisch regenwoud. De buis zelf is zo'n 100 meter lang.

De Chain of Craters Road loopt een aantal keer over enorme vlaktes van kale lavagesteenten wat prachtige vergezichten oplevert. Deze lavavelden zijn in de jaren '70 ontstaan en de eerste begroeing begint nu pas weer op te duiken. De weg eindigt uiteindelijk op een plek waar een lava stroom over de weg heen is gestroomd en er is geen verdere doorgang meer. Je kunt er over heen lopen maar dat is een hike van ruim 7 mijl over moeilijk terrein. Dat doe ik maar niet op mijn slippers. Ook hier weer allerlei mooie planten en bloemen die dan toch weer weten te groeien uit de lava. Er leeft hier ook een beschermde ganssoort de Nene, welke het nationaal symbool van Hawaii is. We kunnen in de verte de rookpluimen zien waar de lava de zee instroomt.

De kust is hier bijzonder grillig en bestaat uit 30 meter hoge kliffen. Door de lavastromen zijn soms fascinerende bogen ontstaan. Zo ook vlakbij het einde van de Chain of Craters Road. Hier vinden we de Holei Sea Arch. Het is een machtig gezicht hoe de golven tegen te kliffen worden geslagen.

Dan rijden we weer helemaal terug en komen bij het Jaggar Museum, het eindpunt van de Crater Rim Drive. Hiervandaan hebben we, naast het museum zelf, een geweldig uitzicht op de Halema'uma'u krater die enorm staat te roken. Ondanks dat het hier vrij druk is met mensen kun je zo nu en dan gerommel horen in de lavapit.

Om 7 uur valt wederom de avond en verandert het beeld van de krater van witte stoom in roodgloeiende lava. Er wordt op verschillende plekken gewaarschuwd voor zeer hoge concentraties zwaveldamp en dat kun je hier ook erg goed ruiken. Naar mate het donkerder wordt steekt de krater steeds feller af. Het is een plaatje om uren naar te kijken. Maar we moeten ook nog in het donker terug naar Kona en daar wat te eten vinden.