USA 2013

Voor het eerst deze vakantie staan we vroeg op want voor het eerst gaan we een flink stuk rijden. Met pijn in het hart checken we dus weer uit bij het Venetian. Gewapend met vier gallon water, frisdranken en nootjes trekken we om 9 uur 's morgens de droogte in. Vlak voordat we Las Vegas uitrijden ontbijten we nog even bij de IHOP.

Na ongeveer een uurtje komen we aan bij Valley of Fire. Dit state park is het oudste en grootste van Nevada en kenmerkt zich door de grillige roodgekleurde rotspartijen. De onderste zandlaag is ooit bedolven geraakt door een enorme tweede laag zand en is door het gewicht daarvan tot steen geworden. Nadat de bovenste zandlaag later weer is weggewaait kwam het ijzerhoudende gesteente aan de oppervlakte en is door het contact met de zuurstof gaan oxideren. Het resultaat is verbluffend en zeer indrukwekkend om doorheen te rijden.

Direct na binnenkomst maken we een rondje over een onverharde weg om o.a. arch rock en piano rock te kunnen bekijken. Het is gelukkig niet zo heel erg heet, het wordt een graad of 30, en dus kunnen we zonder problemen regelmatig uitstappen om foto's te maken. Wel erg zonnig en een strakblauwe lucht. Voor foto's dus ideale omstandigheden.

Halverwege het park treffen we het visitor center waarvandaar de zeer fraaie White Domes Road naar het noorden begint. We volgen deze weg gedeeltelijk maar moeten halverwege omdraaien omdat er nog een aardig stuk gereden moet worden. Aan de oostkant van het park, vlak voordat we er weer uit rijden, maken we een korte wandeling om naar Elephant Rock te komen. Het is even zoeken want de rots blijkt een stuk kleiner dan we ons hadden voorgesteld.

Als we verder rijden komen we weer op de snelweg uit en denderen zo door Arizona en even later door Utah. Het is een magnefieke omgeving in deze bergen. Dan verlaten we voor de tweede keer de highway en naderen het national park Zion vanuit het zuiden. In dit deel van het park bevindt zich Zion Canyon, een 24 kilometer lang en 800 meter diep ravijn.

Ook deze rit is enorm indrukwekkend. Vanaf het visitor center nemen we de Zion Mount-Carmel Highway richting het oosten. De weg slingert zich steil omhoog. Direct na een smalle tunnel parkeren we de auto en begin ik dapper aan de Canyon Overlook Trail. Deze wandelroute is ongeveer een mijl lang maar het is zodanig rustig hier dat ik me met de steile afgronden aan de zijkant niet heel prettig voel. Als ik hier naar beneden tuimel wordt ik voorlopig niet gevonden. Na een paar honderd meter vind ik het wel mooi en keer ik weer om.

Hellen heeft intussen op de parkeerplaats kennis gemaakt met de plaatselijke bevolking. Een paar berggeiten komen nieuwsgierig de rotswand afgedaald alsof het niets is. Zij wel.

We rijden de rest van de route op het gemak uit en zetten dan koers naar Panguitch nabij Bryce Canyon. Als we daar aankomen is het buiten behoorljk fris geworden. Het is nog maar een paar graden boven het vriespunt. In plaats van de airco gaat de kachel dus maar aan. Voor het eten halen we een paar frozen dinners uit het dorp. Morgen naar Bryce.