USA 2013

Als we wakker worden in het Bryce Canyon Western Resort is het nog behoorlijk koud. Met een korte broek en t-shirt bij het ontbijt verschijnen is dan ook niet zo'n goed idee. Bryce Canyon ligt hoog, het hoogste punt op bijna 3000 meter. Als we even het weer ter plaatse opzoeken blijkt het er nog 3 graden te vriezen. Even omkleden dus.

Bryce bestaat uit een grote verzameling grillige gevormde zuilen, ontstaan door erosie van de rotspartijen die uit verschillende lagen zandsteen bestaan. De kleuren varieren van wit, roze, oranje tot dieprood. Een fraai schouwspel. Er loopt één weg door het park, 18 mijl van noord naar zuid. Omdat alle bezienswaardigheden zich aan dezelfde kant van de weg bevinden rijden we helemaal door naar het einde van de weg en werken dan de weg terug naar de ingang.

We beginnen dus te kijken bij het meest zuidelijke en meest hooggelegen punt: Rainbow Point. Hiervandaan hebben we uitzicht over de pilaren en over een flink stuk van zuidelijk Utah. Het is in dit park duidelijk een stuk drukker dan in de twee parken van gisteren. Het is gelukkig goed weer en dus hebben we prima zicht. Het is alleen wat koud, hier en daar ligt er nog wat sneeuw.

Er wordt herhaaldelijk gewaarschuwd voor de aanwezigheid van zwarte beren en de vuilnisbakken zijn om die reden verwijderd. Dat maakt de wandeling van 1 mijl in het bos van de Bristlecone Loop Trail wel extra spannend. Zo nu en dan is er niets te zien dan sparren. Wel een paar mooie uitzichtspunten op deze route.

Dan dalen we af naar de volgende uitkijkpunten. Via Black Birch Canyon, Ponderosa Canyon en Agua Canyon komen we bij de Natural Bridge. Het ziet er allemaal geweldig uit. Na het Farview point gaan we aan de kant voor een picknick, al is het nog steeds behoorlijk fris om buiten te eten.

Terug bij het begin van het park komen we bij het grote Amphitheatre. Er zijn hier een paar uitzichtspunten omheen gedrapeerd waarvan Bryce Point wel het mooiste overzicht geeft. Bij Sunset Point begint de Navajo Loop Trail. De wandeltocht is normaal gesproken een lus maar een gedeelte is gesloten door gladheid. Het pad loopt behoorlijk steil naar beneden en langs diepe afgronden. Het is wel erg indrukwekkend om nu tussen die enorme rotsformaties te lopen. Wetende dat ik straks in de zon hetzelfde traject weer omhoog moet afleggen draai ik om als het pad in een zigzag verder naar beneden loopt. Ik ben dan mijn doel, Thor's Hammer, al voorbij. Mooi geweest voor mij dus.

We verlaten het park en zetten weer koers naar Las Vegas. Het landschap terug door Utah en Arizona verveelt mij nooit. Het blijft afwisselen en allemaal even schitterend. Onderweg nog maar even gebeld om voor morgen een georganiseerde excursie naar Grand Canyon te reserveren. Oorspronkelijk was het idee om daar morgen zelf naartoe te rijden maar de weg naar de North Rim is nog gesloten en South Rim is tever omrijden.

Eenmaal terug in Las Vegas checken we in bij het Stratosphere Hotel. De kamer is wel ok maar niet in verhouding met die van het Venetian natuurlijk. Phat van de ticketoffice is naar ons toegekomen om de trip van morgen door te spreken. Daarna gaan we naar Chinatown om bij het sushirestaurant te gaan eten. Het is inmiddels 9 uur maar we moeten nog een half uur op de wachtlijst. Het is wel erg de moeite waard.